Dyskalkulia rozwojowa – zaburzenie zdolności wykonywania działań arytmetycznych. Uznaje się, że jest to specyficzne zaburzenie rozwojowe o podłożu środowiskowym lub genetycznym.

Dawniej dyskalkulią określano również podobne objawy wynikające z organicznego uszkodzenia mózgu, obecnie diagnozą określającą taki stan jest akalkulia.Szacuje się, że dyskalkulicy stanowią 4-6% społeczeństwa, a ponad 99% z nich nie ma świadomości, że dyskalkulia istnieje.

W klasyfikacji chorób i zaburzeń DSM-IV dzieci przejawiające trudności w uczeniu się matematyki są umieszczone w kategorii trudności w uczeniu się i określone jako osoby, które nie mogą osiągnąć adekwatnego do wieku poziomu biegłości w procesach matematycznych pomimo inteligencji w normie, sprzyjających warunków edukacyjnych, braku zaburzeń emocjonalnych i odpowiedniego poziomu motywacji do nauki.

Objawy dyskalkulii:

- nieumiejętność wykonywania elementarnych działań na materiale liczbowym (dodawania, odejmowania, dzielenia, mnożenia)

- wtórny zanik zdolności myślenia logicznego na materiale liczbowym

- ogólne problemy w dedukcji, rozumowaniu, analizowaniu i wyciąganiu wniosków z działań matematycznych

- ataki nerwicowe lub stresowe przed wykonywaniem działań matematycznych.

Objawy, które można zaobserwować w życiu powszednim:

- problemy z odczytywaniem poprawnej godziny z zegarka

- zapominanie następnego etapu jakiejś operacji

- błędy "nieuwagi"

- trudności w rozumieniu języka matematycznego

- liczenie na palcach

- trudności w odczytywaniu map

- częste naciskanie złych przycisków w kalkulatorze

- uczeń wydaje się rozumieć temat na lekcji, ale nie umie samodzielnie pojąć go w domu

- trudności w kontynuowaniu rozpoczętych procesów matematycznych

Informacje dla rodziców

• Poznaj  trudności swojego z dziecka. Jeśli u twojego dziecka nie została zdiagnozowana dyskalkulia, a wiesz że ma trudności. Pierwszym krokiem, by mu pomóc jest zauważenie problemu.

• Zobacz świat oczami swojego dziecka. Poczuj lepiej swoje dziecko. Jeśli lepiej go zrozumiesz, możesz lepiej mu pomóc.

• Zażądaj  diagnozy wykwalifikowanego specjalisty.

• Porozmawiaj z nauczycielami, dadzą Ci profesjonalny punkt widzenia.

• Nawiąż kontakt z innymi rodzicami. Pamiętaj, że nie jesteś sam.

 Znajdź innych rodziców, którzy mają do czynienia z tymi samymi problemami.